Als een bemiddelingsbureau voor woonruimte een door een verhuurder aangeboden woning op zijn website plaatst, treedt het daarmee op als bemiddelaar voor de verhuurder. Het is de bemiddelaar dan verboden om voor zijn diensten ook aan de huurder een bedrag in rekening te brengen. Dat is zelfs het geval als de verhuurder zijn woonruimte gratis op de site mag laten plaatsen. In het berechte geval werden partijen door de bemiddelaar van elkaar gescheiden, zodat de huurder die interesse in een aangeboden woning had feitelijk verplicht was de diensten van de bemiddelaar in te schakelen. Enkel wanneer de website als – in de woorden van de Hoge Raad – als ‘elektronisch prikbord’ functioneert (aspirant-verhuurder en -huurder kunnen rechtstreeks met elkaar in contact treden) ligt dat anders.
Wordt toch van beide partijen een vergoeding gevraagd dan is die afspraak ongeldig en kunnen eerder betaalde bedragen worden teruggeëist.